برای بررسی اثر تنش آبی و کاربرد سلنیوم بر شاخص­های حساسیت به تنش ارقام ذرت در استان مرکزی، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت کرت­های دوبار خردشده در قالب طرح پایه بلوک­‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تنش آبی به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری بر­اساس نیاز آبی گیاه، آبیاری به میزان 80 و 60 درصد نیاز آبی گیاه در کرت­های اصلی، و ارقام مختلف ذرت به عنوان عامل فرعی در سه سطح  V₁₌ S.C 500،  V₂= S.C 520و  V₃= S.C 700 در کرت­­­­­­های فرعی و تیمار محلول­پاشی سلنیوم به عنوان عامل فرعی فرعی در دو سطح عدم مصرف و مصرف 20 گرم سلنیوم در هکتار در کرت­های فرعی فرعی قرار گرفتند. صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل، شاخص حساسیت به تنش (SSI)، شاخص تحمل (TOL)، میانگین بهره­وری (MP)، میانگین هندسی بهره­وری (GMP)، شاخص تحمل به تنش (STI)، شاخص عملکرد (YI) و شاخص پایداری عملکرد (YSI) ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمار تنش آبی و محلول­پاشی سلنیوم بر صفاتی مانند تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل معنی­دار شد. به طوری که بیش­ترین و کم­ترین مقدار بیوماس کل با میانگین 45 و 67/21 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری نرمال + رقم S.C 700 + عدم مصرف سلنیوم و تیمار آبیاری بر­اساس 60 درصد نیاز آبی گیاه + رقم S.C 500 + مصرف سلنیوم بود. در بین ارقام مورد بررسی، رقم S.C 700 از نظر شاخص­های حساسیت به تنش، شاخص تحمل، میانگین بهره­وری، شاخص عملکرد و شاخص پایداری عملکرد نسبت به سایر ارقام، برتری محسوسی داشت.