به‌منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر (پرایمینگ آبی و بدون پرایمینگ یا شاهد) بر جذب عناصر نیتروژن و فسفر، رشد و عملکرد 10 رقم و ژنوتیپ پیشرفته گندم شامل V₁- Sardari، V₂- Azar-2، V₃- Homa، V₄- Rasad، V₅- Ohadi، V₆-Maning/sdv1/Dougu88، V₇-Sauleshu#44/TR810200، V₈-Fantasia loadesskaya /ICWH860031، V₉-ISD-75-3-1/Mo88/PRL/VEE#6/4/GHURABS-3/AHGAF//MXC/TOB و V₁₀- Unknown-11، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه مراغه به‎مدت دو سال زراعی 91-1389 اجرا شد. صفات مورد بررسی عبارت از درصد گیاهچه‌های سبز شده، درصد پوشش سبز در مرحله گلدهی، ارتفاع بوته، عملکرد و اجزای عملکرد دانه، شاخص برداشت، درجه باردهی، شاخص بهره‌وری بارش و میزان جذب عناصر نیتروژن و فسفر بودند. نتایج مقایسه میانگین‌های صفات بین دو روش پرایمینگ و بدون پرایمینگ نشان داد که میانگین کلیه صفات مربوط به روش پرایمینگ آبی نسبت به شاهد (بدون پرایمینگ) برتر بودند و بین میانگین صفات در ارقام مورد مطالعه نیز از نظر درصد گیاهچه‌های سبز شده، درصد پوشش سبز در مرحله گل‌دهی، ارتفاع بوته، تعداد روز تا رسیدگی، طول خوشه، تعداد خوشه در مترمربع، تعداد دانه در خوشه و عملکرد بیولوژیک اختلاف معنی‌دار وجود داشت. بنابراین با توجه به اختلاف ارقام و ژنوتیپ‌ها از نظر واکنش به پرایمینگ آبی، به نظر می‌رسد استفاده از روش پرایمینگ آبی علاوه بر بهبود بنیه و استقرار گیاهچه‌‌ها در شرایط مزرعه‌‌ای، در افزایش عملکرد دانه ژنوتیپ‌های مورد مطالعه گندم و جذب عناصر نیتروژن و فسفر در مناطق سرد و خشک مشابه منطقه اجرای آزمایش می‌‌تواند مؤثر واقع شود.