به‌منظور بررسی اثر محلول­پاشی اسید سالیسیلیک و لایم سولفور (کلسیم پلی­سولفید) بر روی شاخص­های نشاء گوجه­فرنگی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1394 در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. عامل اول، محلول­پاشی اسید سالیسیلیک (SA) در چهار سطح شامل عدم مصرف (SA1)، ^6-10 (SA2)، ^4-10 (SA3) و ^2-10 (SA4) مولار و عامل دوم، لایم سولفور (LS) در دو سطح عدم مصرف (LS1) و پنج درصد (LS2) بود. اولین محلول­پاشی در زمان ظهور سومین برگ حقیقی یعنی بعد از 20 روز پس از کاشت بذر صورت گرفت. محلول­پاشی­ها به فاصله هر 10 روز یک‌بار و در مجموع پنج بار محلول­پاشی انجام شد. در نهایت بوته­ها از نظر شاخص­های مهم نشاء در خزانه مانند تعداد برگ، وزن تر و خشک ساقه و ریشه، تعداد روز تا ظهور اولین گل­آذین، آنتوسیانین، کلروفیل کل و کارتنوئید برگ مورد بررسی قرار گرفتند. تیمار شاهد با داشتن بیش‌ترین مقادیر تعداد برگ (1/8)، وزن تر ریشه (17/1 گرم) و خشک ریشه (1/0 گرم)، وزن تر ساقه (1/4 گرم) و وزن خشک ساقه (53/1 گرم)، کلروفیل کل (1/475 میلی‌گرم بر گرم وزن تازه) و کاروتنوئید (7/154 میلی‌گرم بر گرم وزن تازه) برگ نسبت به دیگر تیمارها دارای خصوصیات مناسب­تری جهت تولید نشاء بود ولی این تیمار بیش‌ترین میزان تعداد روز تا ظهور اولین گل­آذین (67 روز) را داشت. اگرچه در بررسی حاضر اثر متقابل لایم سولفور و اسید سالیسیلیک تأثیر قابل توجه­ای بر کیفیت نشاء گوجه­فرنگی نداشت، با این حال اثرات متقابل مشاهده شده در برخی موارد بیانگر اهمیت مطالعه بیش‌تر در این زمینه است.