به‌منظور بررسی تأثیر مصرف کودهای زیستی به‌صورت بذرمال بر خصوصیات جوانه‌زنی پنج رقم گندم (Triticum aestivum L.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال 1392 به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایشی شامل پنج رقم گندم سیستان، کویر، افلاک، هیرمند و ارگ بودند. کودهای بیولوژیک نیز شامل نیتروکسین، نیتروکارا، بیوفسفر، فسفات بارور 2، تلفیقی (نیتروکسین+ نیتروکارا+ بیوفسفر+ فسفات بارور 2) و شاهد (آب معمولی) بودند. صفات طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن تر و خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، متوسط تعداد برگ در بوته و نسبت وزن خشک ریشه‌چه به وزن خشک ساقه‌چه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، صفات طول ریشه‌چه و ساقه‌چه، وزن تر و خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه، متوسط تعداد برگ در بوته و نسبت وزن خشک ریشه‌چه به وزن خشک ساقه‌چه تحت تأثیر رقم و صفات طول ریشه_‌چه، وزن تر و خشک ریشه‌چه و وزن خشک ساقه‌چه تحت تأثیر کودهای بیولوژیک قرار داشتند. بالاترین طول ریشه چه با میانگین 7/28 سانتی‌متر از کاربرد نیتروکسین به دست آمد. برهمکنش کود بیولوژیک و رقم تنها بر وزن تر و خشک ریشه‌چه معنی‌دار بود. بالاترین وزن تر ریشه‌چه با میانگین 8/2 میلی‌گرم از رقم ارگ توام با مصرف کود بیولوژیک بیوفسفر مشاهده گردید. بنابراین براساس نتایج این آزمایش، کاربرد کودهای بیولوژیک در مقادیر توصیه شده می‌تواند تاثیر مفیدی بر خصوصیات رشدی گندم داشته باشد.