مقدمه: گوجه فرنگی یک گیاه مدل برای بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی و منبع غنی از ترکیبات آنتیاکسیدانی مثل لیکوپن، ترکیبات فنولی و ویتامینها میباشد. عواملی مانند تغذیه بر شاخصهای فیزیکومورفولوژیکی و عملکرد گوجه فرنگی تاثیر می‌گذارند.
مواد و روشها: در این تحقیق از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و چهار تیمار کودی استفاده شد. تیمارهای کودی شامل کود زیستی ارغوان به میزان ۲/۷ میلیلیتر به ازای هر ۶ متر مربع، کود شیمیایی N-P-K (۲۰-۲۰-۲۰) به میزان ۶ گرم به ازای هر ۶ متر مربع، تیمار تلفیقی کود شیمیایی N-P-K و کود زیستی ارغوان به میزان نصف مصرفی این دو کود و تیمار شاهد بودند.
نتایج: نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی بر روی بوته‌های گوجه فرنگی در شرایط مزرعه باعث افزایش معنی‌داری در مقادیر رشد صفات فیزیکی و مورفولوژیکی مانند ارتفاع بوته، رطوبت نسبی آب برگ، میزان سبزینگی برگ، تعداد میوه، عملکرد میوه در بوته، میزان کلروفیل کل برگ در مقایسه با تیمار شاهد شد. علاوه بر این، تیمار کود زیستی نتایج مشابهی با تیمار کود شیمیایی در صفاتی مانند ارتفاع بوته، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه، رطوبت نسبی آب برگ، میزان کارتنوئید برگ، طول میوه و وزن تک میوه و عملکرد میوه در هر بوته داشت.
نتیجهگیری کلی: بنابراین ترکیب کودهای زیستی و شیمیایی منجر به افزایش هم در کمیت و هم در کیفیت گیاه گوجه فرنگی شد و در عین حال مصرف کود شیمیایی N-P-K (۲۰-۲۰-۲۰) را به نصف کاهش داد. این رویکرد نشان دهنده گامی جدید در جهت کاهش آلودگی محیط زیست و ترویج کشاورزی پایدار است.
